Non me quedou outra. Levaban tanto tempo estes esquíos con que querían facer un proxecto sobre dinosaurios que sería un erro non facerlles caso. Isto é a APRENDIZAXE SIGNIFICATIVA: partir dos intereses dos nosos cativos para acadar os obxectivos que nos propoñemos na escola.
Abofé que de dinosaurios sabían moito máis que a profe, así que a idea era que a través dos dinosaurios desenvolveran as competencias ou capacidades que se traballan na etapa de EDUCACIÓN PRIMARIA.
Esta semana fixemos fincapé en dúas (aínda que de un ou outro xeito se traballaron outras) : A competencia para aprender a aprender e a competencia matemática.
Para satisfacer a súa curiosidade (que é moita) propúxenlles investigar cada un sobre o seu dinosaurio favorito e elaborar un libro cooperativo como resultado de todo o traballo de investigación e rexistro da información.
A idea gustoulles, así que puxémonos mans á obra:
Acudiron á biblioteca onde teñen o seu espazo do proxecto e buscaron sobre qué dinosaurio querían aprender máis.

Estamparon con tampóns o seu nome
sdr
dav
E buscaron unha imaxe para ilustrar o seu traballo.

O seguinte paso era buscar información sobre o animal. E comezamos coas medidas.

Para que os esquíos se puideran facer unha idea máis gráfica da lonxitude dun dinosaurio baixamos ao salón coas nosas «supercintasmétricas» e marcamos no chan a lonxitude dun «Giganotosaurio» (o elixido por Xián).


Despois de rexistrar a lonxitude no seu traballo, Xián atopouse con unha dificultade:
Na información que tiñamos sobre o giganotosaurio non aparecía a altura. Aparecía a lonxitude dende a cabeza á cadeira, a lonxitude do fémur e a da tibia e o peroné; pero non a altura. -«¡Chupado! » exclamaron algúns compañeiros.-«Hai que sumar todo»
Dito e feito. Primeiro volvemos a empregar as cintas para representar as diferentes partes no chan da clase.
Aínda que Inés, sempre moi práctica, dixo que podiamos sumar con unha calculadora

Xaa, xa sabemos que no currículo de Primaria falan de facer estimacións de medida con palmos, pés ou pasos, pero como iso xa o faciamos en infantil agora mólanos moito medir coa «supercintamétrica»

E despois representar con cintas de cores.
Démonos de conta de que o fémur dun giganotosaurio é moi longo e quixemos comparalo co de Xián.


Á vista está que están resolvendo problemas matemáticos, pero tamén os inventan:
Cánto lle falta ao fémur de Xián para ser como do Giganotosaurio?. Poderiamos meter un Patagotitan mayorum no salón?
Eu vou aprendendo (non tanto como Alesandro ou Xian, aínda) sobre dinosaurios, pero teño claro o meu obxectivo: Que as ganas de aprender medren con eles e elas.
Eses Esquíos!